|
مصاحبه دکتر سعید اسلامی بیدگلی با سایت خبری با اقتصاد  04 مه 2019
کد خبر : 979520 
|
دبیرکل کانون نهادهای سرمایهگذاری ایران در مصاحبه با سایت خبری “با اقتصاد” گفت: قصد داریم معیارهای دقیق‌تری برای رتبه‌بندی نهادهای مالی مشخص کنیم
بعد از جهش دوباره شاخص که از نیمه دوم سال گذشته شروع شده استقبال مردم از صندوق‌های سرمایهگذاری را چطور ارزیابی می‌کنید و پیش‌بینی شما از ادامه کار این صندوق‌ها چیست و با توجه به ریسک‌هایی مختلفی که وجود دارد به آینده این نوع از سرمایهگذاریها خوشبین هستید؟
به طور طبیعی سرمایهگذاری در ایران به شدت به حجم بزرگ نقدینگی در دست مردم وابسته است و هر بازاری که وضعیت مطلوبی پیدا می‌کند منجر به این می‌شود که تعداد زیادی از مردم به سمت آن بیایند که در ادبیات مجلات ایران به آن رفتار توده‌وار گفته می‌شود. بنابراین به محض اینکه بازار مثبت می‌شود، هجوم نقدینگی به این سمت هم افزایش پیدا می‌کند. به طور طبیعی وضعیت صدور صندوق‌ها هم بهبود جدی پیدا می‌کند و برخی از سهم‌ها که دلایل بنیادی هم ندارند به پیروی از بقیه بازار، رشد می‌کنند. این خاصیت حوزه‌های سرمایهگذاری در کشور است. به ویژه بازارسرمایه که نقدشوندگی و امکان معامله‌اش بسیار آسانتر از سایر طبقات قابل سرمایهگذاری در کشور است. از این فرصت باید استفاده کنیم و همیشه آماده باشیم برای وقتی که شرایط بازار خوب است و بازار در حال رشد است، سهم آماده برای عرضه داشته باشیم تا بتوانیم سرمایه‌های جدید را به سمت شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی سوق دهیم تا در بعضی از سهم‌های بازار به دلیل انباشت حجم تقاضا، حباب ایجاد نشود.
به نظر می‌رسد برخی محدودیت‌های قانونی در جذب سرمایه‌ها، گردانندگان این صندوق‌ها را با چالش روبه‌رو کرده و از سوی دیگر ظرفیت برخی از این صندوق‌ها اشباع شده و باید ظرفیتهای جدیدی ایجاد شود. نظر شما در اینخصوص چیست؟
سازمان بورس و اوراق بهادار به عنوان ناظر که اختیار مجوزها را دارد باید همواره این آمادگی را در شرایط مختلف بازار داشته باشد، از سوی دیگر برای اینکه بتواند به موقع حدنصاب‌ها را تغییر دهد، باید چابکی کافی وجود داشته باشد. این فرآیندها نباید خیلی طولانی شود. برای اینکه به طور معمول جو مثبت شدید و منفی شدید بازار خیلی طولانی مدت نیست که بخواهیم برای تغییر یک دستورالعمل یا یک حدنصاب چند هفته صبر کنیم. از این رو چابکی باید از خصوصیات سازمان بورس باید باشد. هرچند در بسیاری از موارد این چابکی و سرعت عمل خیلی بیش از گذشته است اما به نظر می‌رسد به ویژه در شرایط نوسانی اقتصاد کشور در بسیاری از بخش‌ها امکان بهبود وجود دارد.
ازنظر شما بزرگترین ریسک‌های بین‌المللی سال ۹۸ بازارسرمایه چیست؟
البته تا الان با بخشی از این ریسک‌ها روبه‌رو شده‌ایم و درحال حاضر هم سرمایه‌گذاران در تحلیل‌های خود این ریسک‌ها را مدنظر قرار می‌دهند اما به هر حال ما همچنان با چالش جدی فروش نفت روبه خواهیم بود؛ طبیعی است که بسیاری از ریسک‌های بین‌المللی که به طور لحظه‌ای اتفاق می‌افتند بر روی سرمایه‌گذاران تاثیر می‌گذارند. روابط بین‌المللی ما ممکن است با مشکلات جدی روبه رو شود و شرکت‌هایی که درآمدهایشان وابسته به فروشهای بین‌المللی است و صادرات دارند یا ممکن است مواداولیه‌اشان وابسته به بازارهای خاص بین‌المللی وابسته باشند، با چالش‌های جدی روبه‌رو شوند. چالش دیگری که همه بنگاه‌های کشور با آن روبه‌رو هستند و نه فقط شرکت‌های صادراتی و وارداتی، چالش رکود در اقتصاد کشور است که درمورد بسیاری از بنگاه‌ها تاثیرگذار است. اما بزرگترین ریسک در کشور ما متاسفانه ریسک سیاستگذاری است که یک شبه و خلاف نظر کارشناسان بوده و کم سابقه هم نیست.
شما شاخص را تا کجا صعودی می‌بینید؟
پیش‌بینی در اقتصاد ایران کار پیچیده‌ای است چون تصمیمات ناگهانی از سوی سیاست‌گذارن زیاد گرفته می شود اما به نظر می‌رسد در شرایط فعلی، سرمایهگذاری در بازارسرمایه مناسب‌تر باشد. بیشترین و بزرگترین شرکت‌های ایران در بازارسرمایه هستند و این شرکت‌ها به طور معمول دیرتر و کم‌تر تحت تاثیر نوسان‌های ناگهانی اقتصادی قرار می‌گیرند. البته از نظر بازدهی، ممکن است یک اتفاقی منجر به این شود که یک طبقه دارایی در شیب ناگهانی قرار بگیرد اما از نگاه ریسک و بازده، بازارسرمایه ایران کماکان از فرصت‌های سرمایهگذاری است. به ویژه اینکه نهادهای مختلف سرمایهگذاری هم در این بازار شکل گرفته‌اند و مردم می‌توانند از شرکت‌های سبدگردان، مشاورسرمایه‌گذاری و صندوق‌های سرمایهگذاری استفاده کنند که مشابه این بازار را شاید در سایر طبقات دارایی نبینیم.
از تنظیم صورت‌های مالی شرکت‌ها براساس IFRSچه خبر؟
این دستورالعمل درحال اجرا است و برخی از ملزومات توسط سازمان بورس برای برخی از شرکت‌های بزرگ درنظر گرفته شده و این شرکت‌ها در حال تهیه گزارش‌های خود براساس این استانداردها هستند؛ هرچند ممکن است کسی که این دستورالعمل‌ها را مطالعه می‌کند، ایرادهای زیادی در تهیه این صورت‌های مالی براساس استانداردهایIFRS ، بگیرد اما به هر حال زمانی باید بگذرد تا این اشکالات برطرف شود.
آیا سقف زمانی مشخصی برای ارائه گزارش‌های شرکت‌ها تعیین شده است؟
بله- سازمان بورس و اوراق بهادار، در دو مقطع برنامه زمانی داده است و امسال شرکت‌های بزرگ باید گزارش‌ها را براین اساس ارائه دهند.
موارد و مشکلاتی که شرکت‌ها از زمان طرح این موضوع (سال ۹۶) با آن روبه شدند چیست؟
در روزهای شروع این طرح، بسیاری از شرکت‌ها به دلایلی که موجه بود ازجمله نبود دانش کافی در شرکت‌ها و از سوی دیگر، به دلیل اینکه سازمان حسابرسی تکلیف شرکت‌ها را برای اینکه گزارش‌های مالی را بر اساس استانداردهای IFRS ارائه دهند، مشخص نکرده بود، گزارش‌های شرکت‌ها براساس دو صورت مالی و دو سود مختلف می‌رسید، که با پیگیری و برگزاری نشست توسط کانون نهادهای سرمایهگذاری، سازمان بورس اوراق بهادار این فرصت را تمدید کرد. این درحالی است که سازمان بورس و اوراق بهادار بر روی این موضوع حساسیت‌های زیادی دارند که البته این حساسیت صحیح است، حتی اگر صورت‌های مالی به طور موازی و به تدریج توسط شرکت‌ها آماده شود تا دانش آن هم در میان شرکت‌ها و هم در بین اهالی بازار شکل بگیرد.
وضعیت رتبه‌بندی نهادهای مالی در چه حال است؟
نهادهای مالی به شیوه‌های مختلفی ممکن است رتبه‌بندی شوند؛ این مسوولیت تا سال گذشته برعهده سازمان بورس و اوراق بهادار بود و این شرکت‌ها را براساس میزان فعالیت، سودآوری و میزان مشارکت در بازارسرمایه و شاخص‌های دیگر این نهادها را رتبه‌بندی می‌کرد. امسال در نمایشگاه فاینکس کانون نهادهای سرمایهگذاری این مسوولیت را برعهده گرفته بود هرچند در زمان بسیار کوتاه و با شاخص‌های از پیش تعیین شده ابلاغی توسط سازمان بورس و اوراق بهادار این کار انجام شد، اما امیدواریم کارگروه نهادهای رتبه‌بندی در کانون شکل بگیرد و بتوانیم برای سال آینده معیارهای دقیق‌تری را برای رتبه‌بندی نهادهای مالی مشخص کنیم. البته از نظر مشورتی این شرکت‌ها نیز استفاده خواهیم کرد.
چشم‌انداز شما از آینده رتبه‌بندی این نهادها چیست؟
امیدوارم بتوانیم از طریق رتبه‌بندی، این فرصت را در اختیار نهادهای فعال‌تر و خلاق‌تر قرار دهیم تا خود را به مردم معرفی کنند و با درنظر گرفتن معیارهای درست، بتوانیم از طریق مسیر هدایتی و نه از طریق سیاستگذاری الزامی بلکه از طریق سیاستگذاری علمی بتوانیم برای نهادهای مالی مسیر تعیین کنیم. در این فرآیند به طور قطع باید خود نهادهای مالی هم مشارکت داشته باشند، یعنی دوستانی که در صندوق‌های سرمایهگذاری فعال هستند، بیشتر از ما می‌دانند که کدام نوع از فعالیت آنها در رتبهبندیشان موثر باشد.
منبع: با اقتصاد
